Rozmyślałam ja sobie ostatnimi czasy filozoficznie w temacie swej setnej notki, co też taka Kula by mogła za kolejne dyrdymałki w tak zwaną Okrągłą Okoliczność napisać. Postanowiłam w ten deseń jednakowoż spokój zachować, bo za pieniądze ja nie jestem zmuszona pisać, jedynie w celach rozrywkowych i zaprowadzenia równowagi we Wszechświecie. Tedy przyjemnościom życia doczesnego się oddawszy i czekając cierpliwie, aż temat sam się z siebie znajdzie, jak to u takiej Kuli jest we zwyczaju. Względem zaś takowego czekania cierpliwości pełnego i oczekiwań człowieczych, jak raz, modlitwa mnie się przypomniała, paciorkiem zwana, co ją jako dziecko sadystycznie co wieczór odmawiałam:
"Aniele Boży, Stróżu mój, Ty zawsze przy mnie stój! Rano, wieczór, we dnie, w nocy, bądź mi zawsze ku pomocy! Broń mnie od wszystkiego złego i zaprowadź do Żywota Wiecznego! Amen. ".
Poddawszy zaś ów paciorek filozoficznej analizie, a także samo i czytając między wierszami Zgubną Poezję, myśl mnie naszła tego rodzaju, że pewien nieco diaboliczny wokalista dojczlandzkiego zespołu rockowego miał poniekąd trochę racji śpiewając w piosence swej, że Bóg wie, że ów wokalista Aniołem być wcale nie chce. Diaboliczność zatem jego artystycznej twórczości ma być owej decyzji potwierdzeniem, gdyby kto jeszcze jakowe miał wątpliwości.
Wcale mnie nie dziwi takowa decyzja, bo kto by tam chciał całodobowo sterczeć przy łóżku jakowegoś dziecka i nawet pięciu złotych za to nie dostać, że o dziecku co dorośnie i zacznie rozrabiać, a także samo narkotyków i alkoholu nadużywać, to ja nawet nie wspomnę. Do tego jeszcze i oczekiwania, ze Anioł Stróż wszelakie wykroczenia pod dywan będzie zamiatał i jak amen w pacierzu, do żywota wiecznego w niebiesiech doprowadzi takowego grzesznika.
Nie dziwi mnie przeto, że ten i ów co w ławie kościelnej klęczniki wygniata, niby to w prośbie pokornej, ale sprzeciwu do wiadomości nie przyjmując i wielkie jego ogarnia zdziwienie, że nie dość, że to co sobie tam życzył jemu się nie spełniło, ale na dokładkę i jeszcze przytrafiło się cosik paskudnego. Wtenczas takowy obywatel na dwa sposoby reagować ma we zwyczaju. W ten deseń, albo się na Boskie Siły obraziwszy ignorować je zaczyna, jak w powiedzeniu, że gadał dziad do obrazu, a obraz nie gadawszy, lecz złośliwie milcząc. Tedy dziad z kolan się podnosi i pokazawszy jednego palca w kierunku obrazu, w potępienie swej duszy się przenosi. Może też takowy obywatel w swej chytrości chcieć obraz przechytrzyć i w ten deseń z miną zbolałą głosi on objawione prawdy, że oto Boskie Siły jego wybrańcem uczyniły, aby on krzyż swój niósł przez życie i znajdował odkupienie w cierpieniu. Wtenczas im większe jego napotykają nieszczęścia wszelakie, tym bardziej jest on uradowany i sprawy sobie nawet nie zdając, że oto stał się Praktykującym Masochistą, a z Boskimi Siłami nie ma to niczego wspólnego.
Taka Kula, jak na paranormalną istotę przystało, żadnych tam modlitw w rodzaju częstochowskich rymów nie uskutecznia, bo gdyby ze mną kto co i raz tak się porozumiewał, jak nakręcona katarynka jedno i to samo klepiąc, tak bym się z nim za pomocą młotka załatwiła, aby się ten mechanizm nie męczył i spokoju mej duszy nie zakłócał. Normalnie ja z Aniołkiem swoim konwersuję, a względem, że jak wiadomo z literatury, człowiek jest stworzony na obraz i podobieństwo Boskiej Istoty, tak aby prościej było i przyjemniej, wprost ja gadam do własnego lustra. W ten deseń, co rano ja dziękuję Jemu, że Go widzę pod takową postacią wielkiej urody i osobistego uroku, a także samo i pytam jak się On i wyspał. On mnie na to, że cudnie, a atrakcje wielkie w dzień dzisiejszy już czekają na mnie, mam je sobie tylko wyobrazić jako już spełnione w ramach Twórczej Wizualizacji, aby Anioł mój wigor poczuł i plan działania konkretny dostał do ręki. Jak zaś już wspominałam wielokrotnie, Anioł mój chochlikowaty jest nieco, co sobie ja bardzo cenię. Tak się bowiem złożyło, że z literatury ja się dowiedziawszy, że Zołza jestem, a Zołza z Chochlikiem jak się rozkręcą, skutkuje to Rozkosznym Nadużyciem.
W tym temacie, względem pewnych radosnych okoliczności, taka Kula rozśpiewana w Karawanie, przy boku z Aniołem Chochlikiem, wprost unosząc się nad ziemią, nocką ciemną przez miasto w domowe pielesze się udając, policyjny radiowóz za sobą zobaczyła, z proletariacko świecącym napisem:
"Policaj. Bitte anhalten"
Zaraz też, gdy ja się zatrzymałam, wyskoczyły z owego Policaj Auto dwie policjantki umundurowane kompletnie, a także samo i jeden okularnik w cywilu. Jak jeden mąż, latarki zaświecili oświecenie wielkie mojej twarzy czyniąc, na co Chochlik chichotać zaczął, a jedna policjantka do drugiej w te słowa się odezwawszy w temacie mego spojrzenia:
"Widzisz jej oczy? Mówiłam, że cosik jest nie tak"
Jak raz i mnie na wyrywki wypytywać zaczęły ile ja alkoholu wypiłam i co taka Kula za Zioło wypaliła? Chochlik zaś ze śmiechu się dusząc, paczkę tabletek mnie podał, co ja je wcześniej zażyłam, a Policaje na ten widok, z auta mnie wysiąść kazali i w jakoweś urządzenie dmuchać, co tak mnie rozśmieszyło, że uspokoić się nie mogłam, tym bardziej, że Chochlik za plecami Policajów głupie miny stroić zaczął. Konsternacja zaś wielka nastąpiła w temacie, że taka Kula niczego nie piła, co elektronicznie potwierdzone zostało, a jeszcze komentarzem policyjnym tego rodzaju poskutkowało:
"Co tu jest grane, no? Policajkontrolle, a ta się jeszcze śmieje?!".
Wtenczas ja oświadczyłam, że bardzo zadowolona z tak zwanych osobistych aktualnych życiowych okoliczności jestem i w ten deseń radość mnie przepełnia wielka, tedy nie rozumiem wcale, co tu jest dziwnego i dlaczego jak kto radosny, to zaraz się jego podejrzewa o jakowegoś Zioła palenie, że o innych Nadużyciach to ja nawet nie wspomnę.
Policjantki mnie na to kolektywnie obwąchawszy i głowami kręcąc, w te słowa się odezwały:
"Pani Kulo, faktem jest to niesłychanym, że kto sobie swym Karawanem po mieście przejażdżkę czyni, gdzie limit obowiązuje pięćdziesiąt, w tempie osiemdziesiąt i na dokładkę jeszcze i wyprzedzając swobodnie Policajów, a potem się okazuje, ze ani pijany, ani naćpany, jedynie szczęśliwości pełen. Tedy, pod wrażeniem będąc, swobodnie Kulę puszczamy, ale prośba jest, by zanim do domu się zakula, w ramach pokuty pomyślała o czym nieprzyjemnym. ".
Prośbę ja spełniwszy, musnąwszy tematu, że są na tym padole Byty Zgnębione, co wobec Anioła mają prośby i żądania, miast zaufania. Tak sobie jednakowoż myślałam jedynie, nim Policajom zniknęłam z oczu, a następnie oddałam się wdzięczności wielkiej, że przyjemnie jest mieć Anioła Chochlika, co nam w ramach atrakcji życiowych Policaj Kontrolle uskuteczni, wiedząc dobrze, że człowiek Anioła przy boku mając, Ducha nie utraci.
