Bywali na tym padole wszelacy zwyrodnialcy, którzy zapanować nad umysłem ludzkim potrafili, do czynów szkaradnych ich nakłaniając. Tak się bowiem składa od dziejów zarania, że ktokolwiek władzę najmniejszą nad bliźnim swym posiądzie, do władzy absolutnej dąży, a także samo i jest naturą człowieczą, że miast dobro w ten deseń czynić, przy władzy pozostając, małpiego dostaje ten człowiek rozumu i nad bliźnim swym przeprowadza wszelakie eksperymenty, życie jemu nieznośnym czyniąc.
Takie to mnie myśli naszły, gdy z literatury historycznej o Tyranach Manipulatorach traktującej, w Kobaltowych Okienkach także samo o manipulacjach i kombinacjach na duszy człowieczej przeczytałam i postanowiłam w ten deseń, w ramach pracy nad rozwojem swych mocy parapsychicznych, na ludzkich istotach zwanych dalej Bliźnim, z pomocą wizualizacji przeprowadzić manipulację w ramach eksperymentu. Wsiadłam ja zatem w Karawan, akuratnie słonecznej niedzieli i na Szlos Burg, zamkiem zwany, na przyjemną się wybrać postanowiłam wycieczkę, co względem popołudniowej pory szczere wzbudzało kontrowersje. Tak się bowiem składa, że na owym Burgu, przy niedzieli i ładnej pogodzie wielka panuje frekwencja i wizualizacje w temacie Parkplacu wyzwaniem są wiele większym, jak przy sobocie w naszym Ajnkaufscenter. Stojąc zatem w kilometrowym korku, wyobrażałam sobie Parkplac mój bardzo intensywnie, aż mrowienie poczułam na czubku głowy, a i trąbić za mną zaczęli inni drogowi użytkownicy, gdyż z bezruchu się ruch zrobił, czego taka Kula widzieć nie mogła, bo z zamkniętymi oczami koncentrowała się na parkowaniu, w miejscu znacznie odległym. Było to miejsce zaiste dla mnie dogodne, jak raz przy rzece i koniecznie po lewej stronie, nie lubię bowiem z prawej strony na prawo skręcać, albowiem ścinam wtenczas zakręty, czego liczne dowody w sprawie, widoczne są na Karawanie. Tak i jeszcze, aby Karawan się zbytnio nie zagrzał, Parkplac pod drzewem na centralnym placyku sobie wyobraziłam i na nic się nie oglądając więcej, a za innym Parkplacem to już w szczególności, prosto w owo miejsce ja sobie pojechałam. Przede mną zaś kilka aut jeszcze takie same miało parkowania zamiary, lecz taka Kula sobie nic z tego nie robiąc, albowiem przegranym jest tylko człowiek małej wiary, zaś jak człowiek cudów spragniony, z pomocą wizualizacji może je sobie samodzielnie zmajstrować. Jak bowiem wiadomo z literatury, wiara czyni cuda, na co taka Kula ma wiele dowodów. Tak się bowiem złożyło, że wszystkie auta, co przede mną jechać im wypadło, plac centralny objechawszy wokół, z miną zafrasowaną swych właścicieli, na dalsze się udawały Parkplacu poszukiwania, taka Kula zaś wjechała elegancko na wizualizowane sobie wcześniej miejsce, wielkie jak wrota od stodoły, którego zmanipulowani kulistą wizualizacją Bliźni wcale nie zobaczyli, jakby ich natenczas oślepiło jakoweś kuliste słońce. Taka Kula zaś, z uśmiechem słonecznym podziękowała za Cuda Manipulacji doskonałemu Wszechświatowi, wielką okazując wdzięczność.
Tak się bowiem składa, że wdzięcznością, wiele więcej cudów się doświadcza, jak pobożnym życzeniem. Na ten przykład, gdy temu i owemu wysiądzie zasięg w internecie i dyrdymałek on na Salony pisać nie może, jedynie złorzeczy, miast wdzięczność okazać za wiele rzeczy. Na ten przykład za to, że on w ogóle potrafi pisać i czytać, co się wprawdzie jemu wydaje rzeczą całkiem oczywistą, ale jakby się w internetach na dyrdymałkach jedynie nie koncentrował, tak by się dowiedział, że niekoniecznie czytanie i pisanie jest oczywistą sprawą u każdego człowieka, że o dostępie do interneta, to ja nawet nie wspomnę. Leci zatem biegusiem takowy Obywatel Nieuświadomiony do Operatora internetowego, aby gorzkie żale jemu śpiewać falsetem, miast wdzięczność okazać, że on może się na własnych nogach poruszać, a zmysły wzroku, słuchu i mowy u niego, także samo w dobrym zdrowiu i można by to korzystniej spożytkować.
Za wiele takowych powyższych rzeczy, taka Kula ma we zwyczaju wdzięczność okazywać, na ten przykład siedząc w słoneczku nad rzeką i kontemplację szczęścia uskuteczniać, gdy tymczasem Obywatele Nieuświadomieni, przy kawiarnianych stolikach nerwowo łykając ciastka i kawą czarną parząc sobie usta, rozprawiają o paskudnej polityce i wszelakich Makabra Scenario, dziwiąc się nie wiedzieć dlaczego, kiedy się im takowe Negatywne Wizualizacje przytrafią. Wracają oni w ten deseń z niedzielnej wycieczki, wyczerpani Parkplacu szukaniem, ze zbolałą miną, a także samo z przepełnionym żołądkiem i taką Kulę spotykają przy parkplacowym automacie, jak z uśmiechem wrzuca do niego monety, względem tego, że wizualizację sobie uskuteczniła w temacie Ile Dasz Tyle Otrzymasz Z Nawiązką.
c. d. n.
